DE BONNIE MET 100.000 MIJL

John Ryan Hebert is een auto- en lifestylefotograaf in Los Angeles die zijn inspiratie haalt uit zijn interesse voor avontuur en de vrije natuur. Rondreizen op twee wielen in het zuiden van Californië is voor John een constante bron van inspiratie, en het hoge aantal mijlen dat hij heeft afgelegd wordt weerspiegeld in de schoonheid van zijn werk. John sluit aan op de cultuur van moderne klassieke customs in LA wanneer hij vertelt over zijn geliefde Bonneville met 100.000 mijl op de teller, die verschillende gedaanten zoals caféracer, scrambler en woestijncrosser heeft gehad.

John Ryan Hebert is een auto- en lifestylefotograaf in Los Angeles die zijn inspiratie haalt uit zijn interesse voor avontuur en de vrije natuur. Rondreizen op twee wielen in het zuiden van Californië is voor John een constante bron van inspiratie, en het hoge aantal mijlen dat hij heeft afgelegd wordt weerspiegeld in de schoonheid van zijn werk. John sluit aan op de cultuur van moderne klassieke customs in LA wanneer hij vertelt over zijn geliefde Bonneville met 100.000 mijl op de teller, die verschillende gedaanten zoals caféracer, scrambler en woestijncrosser heeft gehad.

"Ik heb al heel lang een voorliefde voor design met een Brits DNA," vertelt John. "Er zijn daar prachtige, unieke auto's en motoren gebouwd en zelfs de muziekscene heeft altijd mijn belangstelling gehad. De Bonneville heeft zo'n klassieke uitstraling: eenvoudig en elegant. Het is een vormgeving die tijdloos is."

"Toen ik mijn Bonneville kocht, was ik helemaal niet van plan om er veel aan te veranderen, want hij zag er al fantastisch uit! Soms ging ik 's avonds in mijn garage zitten om alleen maar te kijken naar die fiets."

"Die bike had niet alleen stijl, maar moest ook superbetrouwbaar zijn, want het was mijn enige vervoermiddel. Ik reed dagelijks meer dan 100 kilometer heen en weer naar mijn werk, in weer en wind. Ik had iets nodig dat een verlengstuk van mezelf was, waarop ik elke dag kon vertrouwen en dat niet kapot zou gaan of problemen zou opleveren. De Bonneville paste in dat plaatje."

We vroegen John wat hem inspireerde om de sprong te wagen en zijn Bonneville aan te passen, en hij zei:

"Ik raakte voor het eerst geïnteresseerd in de cultuur van caféracers toen ik door canyons reed. Veel mensen denken bij Californië alleen aan de oceaan en Venice Beach, maar het landschap is er ruig en je kunt er ongelooflijke ritten maken. De wegen slingeren door diepe dalen en over hoge bergkammen. Je kunt een hele dag rondrijden in de bergen bij Santa Monica of het Angeles National Forest zonder ook maar één keer over een rechte weg te rijden. Daar kun je alles vergeten en helemaal opgaan in het rijden."

"Ik installeerde een clubman-achtig stuur op de motor dat eruitzag als een clip-onstuur. Dat trekt je bovenlichaam naar voren voor meer gevoel in de bochten. Toen voegde ik een zadel in de stijl van een caféracer toe voor een look die verwees naar de vintage TT-racemotoren uit de jaren 60 waarmee op het Isle of Man werd geraced.

"Het was fantastisch om in die gebieden om je heen te kijken. Ik volgde altijd wegen en paden die naar allerlei uithoeken leidden, om te ontdekken wat daar verscholen lag. Door die belangstelling kwam ik op het idee om de motor om te bouwen naar een Bonneville in scramblerstijl. Ik werkte samen met Kevin Stanley van de Moto Chop Shop in LA die mijn droom realiseerde en het mogelijk maakte om nieuwe avonturen te beleven. Het caféracerzadel werd vervangen door een plat duozadel, er werd een moto-stuur geïnstalleerd en noppenbanden aangebracht - minimale wijzigingen met een beperkt budget. Met die nieuwe stijl kwam mijn passie voor de motor weer helemaal tot leven. Het voelde alsof ik net een nieuwe motor had gekocht! En de eenvoudige vervanging van een paar onderdelen opende een heel nieuwe wereld voor me waartoe ik eerder geen toegang had."

"Na de scrambler kwam de circuitracer… Mijn vriend Jordan Graham, die racet in de National Hare & Hounds, introduceerde mij in het racen. Ik hield eigenlijk van woestijnrijden en hij stimuleerde mij om mee te doen in de Hooligan-klasse, een klasse binnen de NHAA-races voor motoren vanaf 750 cc. Na een paar races met Jordan en de ervaring van het gemeenschapsgevoel onder de deelnemers waagde ik de sprong naar de wereld van het racen. Het gemeenschapsaspect van het racen deed me denken aan uitgaan met een groep vrienden om te biljarten, alleen dan wat rauwer."

De eerste race met de Bonnie was de Biltwell 100, de ideale gelegenheid om te beginnen met woestijnracen. We hadden niet veel aan de motor veranderd, want we wilden het zo authentiek mogelijk houden. We haalde de luchtfilterkast eruit en brachten luchtfilters aan die zo vrij mogelijk konden ademen. Verder installeerden we een set Predator Pro-uitlaatpijpen voor meer vermogen. En voor het rijgemak en de handling vervingen we het stuur door een Mule Tracker met stuurverhogers. De achtervering werd speciaal gemaakt voor het woestijnracen. Na de Biltwell 100 vertrokken we naar Nevada om te racen in de Pioche GP. Die was veel technischer. Het uitrijden van die race is een van de moeilijkste dingen die ik ooit heb gedaan, zowel op de motor als daarbuiten. Een podiumplaats was de kers op de taart."

Na meer dan 100.000 mijl op zijn Bonnie vertelt John wat hem het meest is bijgebleven en waarom:

"De eerste mijlen die ik over de snelweg reed in het weekeinde dat ik de motor had gekocht zal ik in mijn hart altijd met mij meedragen. Dat ik een machine had waarmee ik comfortabel op een behoorlijke snelheid over de open weg kon rijden, was nieuw voor me en ik genoot ervan."

"Maar de rit die mij het beste bij zal blijven is de reis door de VS in de 2020 voor een familiebezoek. Het was een eer om die reis zo intens te beleven. In een auto gaat alles in een flits voorbij. Je bent niet echt verbonden met de wereld om je heen en je kan honderden kilometers als in een roes afleggen. Op een motor beleef je alles zo veel intenser. Je stopt om de 150 - 200 km om te tanken in allerlei plaatsjes en kampeert tussen twee ritten. Het is echt heel bijzonder."

"Als je een Triumph Bonneville bezit, is die in zekere zin een verlengstuk van jezelf. Je kunt een zekere inschatting van iemands karakter maken door naar zijn motor te kijken. De mijne zit na zo veel mijlen onder de deuken en krassen, en als je een vinger over de tank of het zadel haalt, merk je pas dat hij daaronder eigenlijk zwart is. Maar zo rijd ik. Voor de vrijheid, voor het plezier en voor de ervaringen."

"De Bonneville staat voor eenvoud en aanpassingsvermogen, en dat zijn volgens mij twee belangrijke eigenschappen in het leven. Een echte Bonneville staat ook symbool voor tijdloosheid en het vermijden van trends en modeverschijnselen die vandaag opkomen en morgen voorbij zijn. 

De Bonneville zal er altijd goed uitzien en er altijd toe doen, ongeacht de gedaante die hij aanneemt."